Het in de jaren ’50 van de vorige eeuw gebouwde flatgebouw in Amsterdam heeft een aanzienlijke lengte langs de Postjesweg (ca. 219 meter). De betonnen balustraden, kenmerkend voor de wederopbouw architectuur, domineren het gebouw. Deze worden geschilderd in een warme wittint. De tussenliggende puien van de woningen en trappenhuizen worden in tegenstelling hierop in een antracietzwarte tint geschilderd, waardoor de horizontale geleding wordt versterkt en daarmee de schaal van de gebruiker wordt benadrukt.
De kopgevels, welke uit diverse materialen en kleuren bestaan, zullen in een grijstint worden geschilderd. Hierdoor krijgt het gebouw, wat door zijn horizontaliteit een oneindig karakter lijkt te hebben, een duidelijke beëindiging aan beide zijden. Het in dezelfde grijstind verven van de plint trekt daarbij het geheel bij elkaar.
Naast renovatie van daken, gevels, openbare ruimten, kozijnen, trappenhuizen en bebording worden tevens de drie entreeportalen vernieuwd. De entree’s worden vergroot en verbijzonderd, waarbij er door toepassing van veel glas meer licht in het trappenhuis valt en waardoor de hal derhalve niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk groter wordt.
